Niet alleen

Ahmed is een van de mensen die regelmatig voor een praatje naar De Verbinding komt. Over wat hem bezighoudt en soms om zorgen te delen. Tot hij onverwacht met spoed moet worden geopereerd. Wijkbewoners en vrijwilligers komen meteen in actie. Loes, Nicole en Sirelda maken hem vooral één ding duidelijk: hij staat er niet alleen voor.

Reddende engel

Begin oktober wordt Ahmed in het ziekenhuis opgenomen. Als hij weer terug thuis is, belt Loes hem op. Zij vertelt: “Het bleek niet goed te gaan. Hoge koorts en ondraaglijke pijn. Zó erg dat hij niet meer wilde leven. Daarop heb ik hem meteen terug naar het ziekenhuis gebracht. Een paar uur later al werd zijn been geamputeerd.”

Nicole gaat verder: “Eenmaal weer thuis bleek zijn woning niet geschikt voor iemand met één been. Samen hebben we toen besloten hier iets aan te doen. Ahmed was hier blij mee en gaf ons de sleutel. Zijn huis bleek in slechte staat. De plankenvloer lag los en hij had heel weinig meubels. En al zijn kleding paste in 1 tas!”

Zorg voor elkaar Breda

Susanne is maatschappelijk werker bij WIJ. Zij werkt in de wijk en vertelt: “Loes, Nicole en Sirelda werden verrast door deze lastige, ingewikkelde zaak. Meneer is een aantal jaren geleden dakloos geweest. Daardoor stond er nog bijna niets in zijn woning. De dames vroegen daarom met spoed om ondersteuning bij allerlei zaken. Samen hebben we toen de situatie opgepakt. Eerst heb ik meneer opgebeld met 2 vragen: Ten eerste of de dames zijn woning in mochten. Dat vond hij goed. Daarna vroeg ik hem of hij wel ondersteuning wilde. Ook dit vond hij goed. Dat zijn belangrijke vragen. Want de klant heeft het altijd zelf voor het zeggen. Dat is de afspraak bij Zorg voor elkaar Breda.”

Onmogelijk naar huis

Susanne gaat door: “Daarna was er overleg. Tussen Suzanne, het ziekenhuis, de wijkverpleegkundige en mijzelf. Ik heb uitgelegd waarom meneer onmogelijk over 2 dagen naar huis kon. Zo kregen we een week uitstel. Maar, daarna moest meneer wel écht naar huis.”

De volgende stap was een spoedaanvraag bij de Wmo. Zodat alles vlot door kon gaan. Susanne zegt hierover: “Normaal duurt zo’n aanvraag minstens 6 weken. En samen met het ziekenhuis een revalidatieplek regelen, had ook veel geld gekost. Loes, Nicole en Sirelda regelden daarna alle andere dingen. Via de gemeente Breda kwamen er een rolstoel en een vaste douchestoel. Ook werd er gezorgd dat Ahmed hulp krijgt bij de boodschappen. En dat hij bij de Voedselbank terecht kan.”
De drie dames legden ook zelf het contact met andere professionals. Als dat wat stroef ging, nam Susanne dat over. Zodat zij in alle rust verder konden met het andere werk.

Nieuw laminaat

De drie gaan aan de slag om spullen te verzamelen voor Ahmed. Zo komen ze in contact met Kitty. Ook Kitty is sociaal maatschappelijk werker en werkt op donderdag in wijkcentrum Heksenwiel. Boven dat wijkcentrum bevinden zich 155 appartementen. Als een van de bewoners hiervan overlijdt, worden de achtergebleven spullen opgeslagen. Mensen met een laag inkomen mogen die dan gratis ophalen. Op advies van Susanne gaat Loes daarom bij Kitty langs. Kitty lacht: “Ik vroeg hen wat ze nodig hadden. Prompt kwam het antwoord: Een koelkast, een wasmachine en een hoog/laag bed. Ik zei, da’s goed, kom maar halen!”

Over De Vince… en meer

Kitty: “Ik belde ook even met Els de Zwart, van de Vincentius vereniging. Die hebben een eigen kringloopwinkel, genaamd De Vince. Toen Els hoorde wat er nodig was, nodigde ze de dames uit om te komen ‘shoppen’. Loes ging er heen en raakte in gesprek met Els. Ze vertelt haar over de kapotte vloer in Ahmed’s woning. Daarop besluit Vincentius een donatie te doen voor nieuw laminaat.”
Loes zegt: “Zo mooi, we konden een nieuwe vloer leggen. Vier dagen voordat Ahmed thuiskwam!”
Ook andere buurtbewoners kwamen kijken en gaven spullen. En geld voor handdoeken, beddengoed en kleding. Sirelda werkt in de thuiszorg. Ook haar cliënten gaven spullen en geld.

Nieuwe familie

Loes, Nicole en Sirelda leverden prachtig werk. En Ahmed? Die is er erg blij mee. Vol trots vertelt hij: ”Ik heb een nieuw huis. Alle deuren zijn eruit gehaald voor de rolstoel. Ik heb een hoog-laagbed en mooie gordijnen. Ik heb nog nooit zulke mensen in mijn leven gehad. Ze zitten in mijn hart. Ik heb er geen woorden voor. Deze 3 dames zijn mijn nieuwe familie.”